Kiraz, vişne, erik, kayısı, şeftali ve nektarin sert çekirdekli meyve ağaçlarından bazılarıdır. Yetiştirilmeleri pek zor değildir. Bunlardan vişne, kayısı ve erik her türlü karasal iklim koşullarına dayanıklıdır, kışları çok sert geçen bölgelerimizde dahi yetiştirilebilirler.

Bu ağaçların tüm çeşitleri aşırı toprak suyu olan yerlerde drenaj önlemleri alınmadan yetiştirilmezler. Çünkü aşırı toprak suyu, gövdeden zamk ve özsu salgısını dışarı vererek ağaçları zayıf düşürür. Hatta onları öldürebilir.. 

Meyve ağaçları direkt rüzgar alan bölümlere dikilmemelidir. İlkbahar geç donlarına karşı siper ağaçların gerisinde yetiştirilmelidir.

Ağaçlar büyüdükçe ; özellikle vişne, kayısı ve erik ağaçlarında, ağaç tacının iç dallarındaki sık ve ince dallarda, budama zamanında, seyreltmeler yapılmalıdır. Bu sayede ağacın tüm ana dalların güneş ışığından daha fazla yararlanmasını sağlar. Böylece daha iri ve verimi yüksek meyveler alınması mümkün olur.

Vişne, kayısı, şeftali, kirazın ve bazen de eriğin, başlıca mantar hastalığıdır. Kayısı ve erikleri bunun dışında yaprakdelen (çil) hastalığı da etkiler. Kirazlarda bu hastalık çok daha az zarar yapar. İç kurdu zararlısı , elma ve cevizlerden sonra kayısı, erik ve biraz da şeftali ağaçlarını tercih eder .Uygun ürünler nisan ayı ortalarından itibaren 10-12 gün aralıklarla 3-4 defa püskürtülür. Meyveler organik koşullarda yetiştirilmek istenirse , sert çekirdekli meyveler hastalığın çil ve beneklerine ve iç kurtlarına katlanılarak tüketilebilir. Fakat bu defa da meyvenin pazar değeri düşer.

İster büyük, ister bodur olsun, bahçenize mutlaka en az 3 çeşit kiraz ağacı dikmelisiniz. Çeşitlerden birisini de o bölgenin yerli çeşitlerinden seçmelisiniz. Çünkü farklı çeşitlerin çiçek tozlarının farklı zamanlarda tozlaşma yapması, her yıl sağlıklı meyve alınmasını sağlar.